Beelddenken

Beelddenken is niets anders dan een manier waarop een kind/volwassene de wereld ervaart (voelt, denkt en leert). De meeste mensen leren auditief (via het gehoor) en kunnen goed met taal en boeken uit de voeten. Beelddenkers denken daar anders over. Zij leren visueel-ruimtelijk. Dat wil zeggen dat ze leren door middel van beelden (tekeningen, schema’s, foto’s en films) en door praktijkervaring. Als de voorkeur voor een visuele leerstijl duidelijk aanwezig is, dan kunnen problemen ontstaan op gebied van taal, spelling, automatiseren van tafels, klokkijken, sommen en begrijpend lezen. Kortom, vrijwel alle vakken op school. Een extra uitleg van de docent of bijles gaat dan niet helpen en leidt uiteindelijk alleen maar tot meer frustratie. Het grote verschil tussen Taaldenkers en Beelddenkers is dat Taaldenkers informatie stapsgewijs verwerken, gericht zijn op details en gestructureerd kunnen werken. Ze kunnen in de klas goed opletten en vinden de manier van lesgeven prettig. Beelddenkers denken juist heel snel, de beelden volgen elkaar in snel tempo op, waardoor het zo lastig is om gedachten onder woorden te brengen. Beelddenkers zijn creatief en denken vanuit het grote geheel. Daardoor zijn ze sneller afgeleid en kunnen ze moeilijk hun draai vinden in de schoolbanken waar ze moeten luisteren en lezen. Vaak begrijpen ze helemaal niet wat er van hun gevraagd wordt.